Kradną i nic nie robią: najgorszy sposób na próbę „odzyskania”

Niewiele parametrów jest bardziej wrażliwych na mierzenie ewolucji społeczeństwa niż ubóstwo dzieci . Nie chodzi już tylko o walkę grupy obywateli o przetrwanie; stawką jest rozwój pokoleń, od których zależy przyszłość kraju.

Kilka dni temu Katolicki Uniwersytet Argentyny (UCA) poinformował, że wskaźnik ten spadł o 14,5 punktu w ciągu roku : z katastrofalnych 67,3% do żenujących 52,8%.

Podobnie jak w przypadku innych zmiennych, rząd Javiera Mileia zaczyna porównywać się sam ze sobą . Ze względu na gwałtowne zmiany wprowadzone w erze libertariańskiej, ubóstwo dzieci wzrosło do nie do zniesienia poziomów w pierwszej połowie 2024 r. (67,3%). Rok później powróciło do poziomu bardziej strawnego dla argentyńskiego głównego nurtu (52,8%).

Jeśli jednak spojrzymy dalej wstecz, to nadal bardzo wysokie 52,8% jest niższe od 58,8% z drugiej połowy 2023 r. (prawie wszystkie z Alberto i Cristiny + Massy, ​​z wyjątkiem 20 dni Milei), a także niższe od 56,6% z pierwszej połowy tego roku (wszystkie z poprzedniego rządu).

Raport UCA podkreśla, że ​​zmniejszenie ubóstwa wśród dzieci wynika ze spadku inflacji , stabilności dolara i poprawy Universal Child Allowance (AUH). Nadal w kontekście krytycznym statystyki pokazują, że pod rządami Milei najbardziej narażone sektory zaczynają radzić sobie lepiej niż za czasów ostatniej administracji Kirchnera.

Bardzo niewygodny fakt dla sedna hasła, które Cristina Kirchner ogłosiła w środę przez megafony tysiącom zwolenników, którzy ją wspierali na Plaza de Mayo. „Podoba mi się to „wrócimy”, ponieważ ujawnia wolę, wolę, by znów mieć kraj, w którym dzieci mogą jeść cztery razy dziennie”.

Była prezydent nie zauważa (lub może nie pojmuje), jak zły był rząd, który dzieliła z Alberto i Massą dla większości społeczeństwa. Albo co gorsza: mimo że wybrała kandydata, była wiceprezydentem i miała kluczowych ministrów, którzy jej podlegali, udaje, że jej tam nie było .

Clarín ujawnia fakt, który niezmiennie przyciąga uwagę: mimo że Milei sprawuje władzę od ponad półtora roku, większość w dalszym ciągu obwinia administrację Fernándeza za obecny kryzys.

Analityk, który służył pod wodzą Cristiny, podsumowuje to w ten sposób: „Ostatnia administracja zniszczyła atut Peronizmu, a mianowicie pomysł, że wiedział, jak manipulować przyciskami. Że może być korupcja, ale wiedział, jak nią zarządzać”.

Wątpliwe „kradną, ale robią” (Menem?) staje się zatem najgorszą formułą próby powrotu: „Kradną (Cristina uwięziona) i nic nie robią (Alberto)”.

Inną niezwykle złożoną kwestią dla peronizmu jest sukcesja. Marsz kirchnerystów na Plaza de Mayo potwierdził centralną pozycję Cristiny.

To siła, ale też pułapka: to nie wystarczy (w 2023 r. nie kandydował już na stanowisko szefa okręgu i teraz zadowolił się kandydaturą okręgową w prowincji), bez tego mogłoby być gorzej .

Z powodu orzeczenia sądu, była prezydent nie tylko nie będzie mogła sprawować funkcji publicznej: ponieważ została usunięta z listy wyborców, musi zrezygnować z funkcji przewodniczącej Partido Juventud (PJ) i nie będzie mogła nawet głosować. A teraz, kto może nam pomóc?

Sondaż UBA opublikowany przez Clarín pytał o przywództwo Peronistów bez Cristiny . Ujawnił następujące informacje:

1) Zwyciężył Axel Kicillof , którego kirchneryzm wyczerpał tak bardzo, jak się dało, zdobywając 39%.

2) Po drugie, przy 31% było stwierdzenie : „Wciąż nie widzę nikogo, kto mógłby ją zastąpić”.

3) Podium uzupełnił Juan Grabois z 21% .

Lider pikiety to ktoś, kogo niektórzy zaczynają postrzegać jako możliwego następcę partii K-12. Grabois? Jeśli spojrzysz na resztę liczb, nie brzmi to tak nieprawdopodobnie: Máximo otrzymuje 3% , Massa 2% , a Wado de Pedro 1% .